F1 and other racing series aren’t only about driving a car. Before getting behind a steering wheel the driver must have done a lot of activities. The physical training is one of the most important of them. Michael Italiano, Daniel Ricciardo’s performance coach, spoke to us by answering questions asked by Julia Paradowska about the physical preparation of the racing driver.
Julia Paradowska: Why is physical training so important for the drivers? Michael Italiano: Racing is a very demanding sport physically and mentally. The drivers need to be physically fit in order to withstand the G-forces during a race and the constant loading from the cars whether its braking, accelerating or turning. In saying this, it’s important the drivers include regimented cardio and strength training to keep their body in prime condition to race at their peak performance. If an athlete is not physically conditioned to drive they won’t be strong enough to withstand the G-forces the cars produce during a race. They will also fatigue, once fatigue sets in a driver won’t be able to control the car as efficiently as he’d like. These side effects make a big difference in a sport like Formula One where every tenth of a second counts.
JP: How does the training program vary during the season? – Ie. Training during race week and training during a non-race week. MI: Training varies quite a lot depending on the time of the year. During pre-season (January) training is fairly intense as your main goal is to get the driver into peek condition and prepared for the first race of the season. Training during race week again is dependent on whereabouts in the world we are. All factors play a part, time zone, weather, humidity, altitude to name a few. To give you a slight idea we would normally train up until the Wednesday of a race, nothing too intense. Mainly to switch everything on, get moving and loosen up feeling good before he (Daniel) jumps in the car on Friday. This routine would change slightly if we had back to back races, we would focus more on recovery with the short break and flight times in between.
JP: Which round of the 2018 season was the hardest for you and Daniel to train and prepare for and why? MI: Probably the triple header mid-year. It was a crazy 3 weeks, I’m glad F1 have decided on no triple headers in 2019. It’s asking a lot physically and mentally of the drivers. Not only are they driving the car for three days each week, they have media and team commitments outside the race track, then you add in all the flying and transport to and from hotels. There wasn’t much time for recovery and training, you have to be flexible in these situations and make do for what time you have to prepare your athlete.
JP: In addition to physical training, you also work to enhance and develop the psychological ‘mental’ fitness. How important is this aspect of the training? MI: Personally, very important. How a driver can stay so immensely focused during a two hour race error free its extremely impressive. If their mind is distracted, fatigued or unfocused this will hinder their driving ability substantially. Sports psychology has really developed over the last five years and I’m a big believer in getting the mind in a positive and affirmative state before a race. How you do that is very dependent on the athlete’s character and your relationship with them. Mental training can be anything from working on a daily winners mindset, race day mindset, mindset out on the track during a race, what are you telling yourself, how you deal with particular actions or issues during a race emotionally, understanding mood profiling and what level should a drivers intensity be at during qualifying or race.
JP: How did you get interested in F1? MI: I got interested in Formula 1 through Daniel. Being a Perth kid, knowing a Perth boy coming through the ranks and eventually making it to the F1 level was very inspiring. I followed his journey at a young age and developed the love for the sport through my eagerness to see Daniel succeed.
The best moment of the season is definitely the win of race in Dubai. It was the debut of the car and the team in this crew.
I keep in my mind memories from qualifications at Brands Hatch. The lap timer wasn’t working – there was an error of the display. I didn’t know what was going on and I didn’t have the faintest idea what times I was setting We also had minimal radio communication. My time was the 7th time in the general classification. Brands Hatch on the longer grand prix circuit is a very demanding track. It is old type, there are no safety zones, for the driver is waiting a lot of up-down driving. That kind of the track suits me very well. I love the Red Bull Ring, where there are also noticeable changes in elevations, and driving on that kind of tracks makes me very happy.
What I was really happy about was winning at the Hungaroring, which finally was taken away from us. The team took a huge risk – despite the fact that the track was, the crew put that the track would dry up and let us go on slicks. We were one of five cars (48 cars took part in the whole race), which left just on those tyres. It was a huge jugglery and huge stress before the start, because we didn’t know if it is possible to ride on this type of tyres and whether it won’t be the ice-riding, but it finally paid off. The time was good and improved from lap to lap. Also the selection of tyres and driving the race under delicate pressure and risk is my best third moment of the season.
Julia Paradowska/ThePitCrewOnline
For my worst moment, I consider it a start in Zolder. It was a huge disappointment. We were very unlucky – my teammate went for an unscheduled pit stop. It was the first racing weekend [of the season] and because of it we weren’t fully prepared. I consider it one of the most chaotic moments of the season.
Another of the worst moments was losing the pole position in the Central Cup at the Nurburgring. In qualifying I was second or third, but only because of my own fault. If we put all the fastest sectors into a theoretical time, I would have started the first race from the start of the grid. This qualification was – it’s hard to call such a worst moment, but in the perspective I could be faster because I knew my own and the cars abilities. I don’t want to be brutal to myself, but it was a bit disappointing for me because I could easily get pole position.
The third moment I think will be the last race. My physical predisposition wasn’t the same as it is used to be because I had a cold or even I caught a flu. I was sick almost from Thursday evening, so Friday, Saturday and Sunday is the perfect time to get sick – you couldn’t have had a better one (laughs). It was better today – all the symptoms have gone away, there is only a runny nose and a slight hoarseness, but it isn’t so bad. I think that my well-being has also had a huge impact on my command and the feedback which I gave to the car engineer on Friday.
Najlepszy moment sezonu to zdecydowanie wygrana w Dubaju. Był to zarówno debiut samochodu, jaki i zespołu w takim składzie.
Bardzo miłe wspominam kwalifikacje w Brands Hatch. Nie działał mi wtedy lap timer – był błąd całego wyświetlacza. Nie wiedziałam co się dzieje i nie miałam zielonego pojęcia jakie czasy wykręcałam. Mieliśmy także minimalną łączność radiową. Udało mi się wtedy wywalczyć siódmy czas w klasyfikacji generalnej. Brands Hatch na długiej pętli jest bardzo wymagającym torem. Jest starego typu, nie ma tam stref bezpieczeństwa, kierowcę czeka mnóstwo jazdy góra-dół. Taka charakterystyka toru bardzo mi odpowiada. Uwielbiam Red Bull Ring, gdzie też jest ogromna różnica wzniesień, także jazda na takiego typu torach sprawia mi ogromną przyjemność.
To co jeszcze bardzo mnie ucieszyło, to wygrana na Hungaroringu, która finalnie została nam odebrana. Zespół podjął ogromne ryzyko – pomimo tego, że było mokro na torze, ekipa postawiła, że tor będzie przesychać i wypuścili nas na slikach. Byliśmy jednym z pięciu aut (w całym wyścigu wzięło udział 48 samochodów), które wyjechało właśnie na tej mieszance opon. Była to ogromna żonglerka i ogromne stresy przed startem, bo nie wiedzieliśmy, czy da się jeździć na tym typie ogumienia i czy to nie przypomni to jazdy na lodzie, ale finalnie opłaciło się. Tempo było dobre i poprawiało się z okrążenia na okrążenie. Także dobór opon oraz jechanie wyścigu pod delikatną presją i ryzykiem to taki mój najlepszy trzeci moment sezonu.
Julia Paradowska/ThePitCrewOnline
Za najgorszy uznaję za to start w Zolder. To było ogromne rozczarowanie. Mieliśmy ogromnego pecha – mój zmiennik zjechał niepotrzebnie na pit stop. Przez to, że był to pierwszy weekend wyścigowy, to nie byliśmy tacy dotarci. Uważam to za jeden z najbardziej chaotycznych momentów w sezonie.
Kolejnym z najgorszych momentów to stracenie pole position w Central Cup na Nurburgringu. W kwalifikacjach byłam druga lub trzecia, ale tylko z powodu własnego błędu. Gdyby złożyć czas teoretyczny, to spokojnie mogłam wystartować na czele stawki do pierwszego wyścigu. Te kwalifikacje były – ciężko to nazwać takim najgorszym momentem, ale w perspektywie jakby mogło być szybciej, bo znałam możliwości swoje i samochodu. Nie chcę być brutalna dla siebie, ale trochę to właśnie ja zawiodłam, ponieważ spokojnie mogłam zdobyć pole position.
Trzecim momentem myślę, że będzie ostatni wyścig. Moja predyspozycja fizyczna nie była taka jak zawsze, ponieważ byłam przeziębiona albo nawet złapałam grypę. Byłam chora praktycznie od czwartku wieczora, więc piątek, sobota i niedziela to idealny czas na chorowanie – lepszego nie można było sobie wymarzyć (śmiech). Dzisiaj już było lepiej – wszystkie symptomy odpuściły, został tylko katar i lekka chrypka, ale to nie jest takie odbierające siłę. Myślę, że moje samopoczucie też potężnie wpłynęło na moją dyspozycję za kierownicą i na sam feedback, który oddałam inżynierowi z samochodu w piątek.
During the weekend was the final event of GT4 European Series in 2018. It was the debut year in this series for the Polish ambassador of #GirlsOnTrack Gosia Rdest. After the second race, which took place on Sunday, Pole answered a few questions asked by Julia Paradowska.
Julia Paradowska: The 2018 season has ended, what are your plans during the off season?
Gosia Rdest: I’ve begun working on the next season; mostly discussing plans with current sponsors and acquiring new ones. We are organizing a large media day in October; to recap on the 2018 season, and discus the 2019 season. There is also the Auto World GO program. The recordings will probably start at the end of September. Plus there will new videos on my Youtube channel. I do plan to have some time off from the simulator and physical training but only for a couple of weeks, as we have plans to race in Bahrain, probably during the last week of November.
As part of mentoring the winners from #GirlsOnTrack Tychy and Rzeszów heats. This year I still have 3 sessions with the pupils looking at various aspects of racing – one is actually a video link session. The #GirlsOnTrack project will head to Le Mans in March of next year with the 3 finalists and to start to prepare them as racers. I hope this program will bring good results. I also hope that a Polish Woman will be first winner from the competition.
JP: Are you going to drive for Phoenix Racing for next season?
GR: I’m definitely in the team for the next season and I am satisfied with the format of the racing weekend and the level represented by GT4 European Racing, because there is really a lot of driving and the rules are simple and clear. The question will be which GT4 European series. When it comes to the balance and performance of cars; the cars presented at an even level. If at the beginning of the weekend they did not present this level, then the track was adapted later.
I adjusted to the car’s performance by the second event of the series. Brands Hatch was a mix of emotions, where we finished the race in the sixth place in the general classification, and the first in the PRO-AM class, but the next day the cup was taken away because the pit stop that my alternate was doing was too short – it was about 0.2 seconds too fast.
There is also a chance of starting in the US. This is something incredible for me, one thing is for sure – it will also be GT4. I’m 100% in the car.
Julia Paradowska/ThePitCrewOnline
JP: Looking back, during race one on Saturday you received penalty points, what happened?
GR: we had two penalites, which I and Cedric (Gosia’s teammate) caused through different events. My punishment was that during the yellow flag I went faster in my sector. It resulted from the fact that on the previous lap I was driving behind other cars. It was only when the space between us got out and I had a free track in front of me, involuntarily I started to drive faster. It was not my personal sector record in comparison to the times achieved in Friday’s trainings or the next sector times, but unfortunately it was my first quick lap and it was faster than the previous. It was a bit of a surprise to everyone, because I was not the only car, but probably 10 more cars received the same penalty.
And Cedric’s penalty – it was for exceeding the speed limit in the pit lane. Until the end we are not sure what it resulted from – when I went down and handed over the car, I had a pit limiter turned on. Probably some irregularities occurred when drivers changed. Maybe I or Cedric caught a knee, foot, armchair or whatever pit limiter you could turn off. It never had happened to us before, and Cedric did not check if the pit limiter was on. when he accelerated from the pit stop on the pit lane, he had no resistance and drove more than 50 km/h. If it is a qualification or training, for such an offense you get penalty points depending on the offense – one or two. At the moment of season, penalty points are not awarded, especially considering that it was the last race weekend in the series, so no point would have worked, which is why Cedric got a penalty through the pit lane.
JP: Sunday hosted the second race, unfortunately your car didn’t finish the race. Can you explain the events leading up to the retirement of the car?
GR: Cedric, got hit during the start of the race. This resulted in problems with the temperature, because the right cooler was damaged and thus the temperature of oil and water had to be controlled all the time. As the race continued, the car gently began to go crazy in traction control, which we turned off anyway, but all the time there was a problem. There was Safety Car period which shortly after, we got hit again; when somebody drove into the left rear. This caused the car to have steering problems and we had to retire the car.
I have did not race one lap today; It was terribly sad because I was ready to change – I had my little racing seat in my hand and helmet on, waiting for the car to come in during the pit window – and it turned out that I will not go any further in today’s race.
Julia Paradowska/ThePitCrewOnline
JP: But there is a big positive for the team this weekend.
GR: The huge positive of this day is the fact that the second car from our team with the number 5 (drivers: Milan Dontje and Nicolaj Møller-Madsen) won the championship title. It was also a huge combination of events; because the BMW which was competing with our car was involved in the incident during the first lap right after the start. The BMW did not manage to avoid the collision and they hit a back-facing Mercedes. The #55 Ginetta was also involved in the collision, which became engulfed in flames later on because of the impact received during that incident.
JP: You have a lot of memories when it comes to the Nürburgring- you have achieved a lot here. Is this one of your favorite tracks?
GR: Definitely yes. In fact, the first time I was here (about 7 years ago at the Polish event) – it was the premiere of the new Mercedes A45. It was an event for Polish Mercedes customers, so I received an invitation and it was my first contact with the circuit.
The next time I appeared here in the Audi Sport TT Cup, where I managed to beat in third place. It was a cherry on the cake and a terrible joy because it was supported by the plant. It was the penultimate race of the season and the bet consisted of this: if I finished on the podium during this race, then my supervisor at Audi Sport TT Cup, declared he would present to me an Audi TT at The Warsaw Motor Show. Luckily I finished 3rd.
This year the track was in a different configuration (sprint). With Oscar Tunjo, we managed to win second place in the first race, and in the second race the first place. Memories from the track are very good – in fact, apart from this weekend, which is the worst, but it is a combination of unfortunate events. Two penalties, I still had a gentle contact after the start, but it was a gentle push and the fact that today I did not participate in the race. I was disappointed at Spa, where my team-mate completely broke the car during qualifying, but it was not so bad, because the Hungaroring and Nürburgring were next on the calendar, so there was almost still half of the season left.
W miniony weekend zakończył się sezon GT4 European Series. Był to debiutancki rok w tej serii dla polskiej ambasadorki #GirlsOnTrack Gosi Rdest. Po drugim wyścigu, który odbył się w niedzielę, Polka odpowiedziała na kilka pytań zadanych przez Julię Paradowską.
Julia Paradowska: Sezon 2018 właśnie dobiegł końca. Czy masz jakieś plany na ostatnie miesiące 2018?
Gosia Rdest: Przygotowuję się już do kolejnego sezonu. Prace tak naprawdę już się zaczęły nad utrzymaniem sponsorów, którzy są oraz pozyskaniem też nowych. (Prace już ruszyły. Póki co chodzi o utrzymanie obecnych sponsorów, a także pozyskanie nowych). To co mamy też teraz w planach, to zorganizowanie większego media day, który będzie już w październiku. Podczas niego trzeba będzie zaprezentować się, pokazać formę oraz podsumować także sezon. Poza tym jest jeszcze program Auto Świat GO. Ramówka będzie już we wtorek. Nagrania pewnie zaczną się pod koniec września. Oprócz tego jest jeszcze też mój kanał na youtube – także dzieje się. Teraz będzie kilka tygodni zwolnionych od symulatora, przygotowania fizycznego i pewnie będzie to taka delikatna posezonowa rekonwalescencja, która nie będzie trwała długo, ponieważ są już głosy, że polecimy wystartować w Bahrajnie. Ten wyścig bodajże jest w ostatnim tygodniu listopada – także to będzie takie drugie zakończenie sezonu.
W tym roku będzie kontynuowany program #GirlsOnTrack, w ramach którego będziemy realizować cztery bloki tematyczne z laureatkami zawodów w Tychach oraz w Rzeszowie. W tym roku odbędą się trzy spotkania – jedno będzie zdalne. Projekt będzie kontynuowany w następnym roku – wyjazd na zawody z trzema finalistkami w Le Mans oraz pomoc w przygotowaniu do startów, którą planujemy na marzec. Mam nadzieję, że praca, którą już podjęliśmy przyniesie efekty i to właśnie Polka będzie pierwszą zwyciężczynią.
JP: Czy zostajesz w zespole Phoenix Racing na następny sezon?
GR: Na pewno zostaję w zespole na następny sezon – jest to pewne na 100%. Nie ma co do końca decyzji jeżeli chodzi o serię wyścigową. Jestem zadowolona z formatu weekendu wyścigowego oraz poziomu reprezentowanego przez GT4 European Racing, ponieważ jest naprawdę dużo jeżdżenia i zasady są proste, jasne oraz klarowne. Jeżeli chodzi o balans i performance samochodów to nie było zbyt dużych gaf ze strony organizatorów. Auta prezentowały wyrównany poziom. Jeżeli z początkiem weekendu nie prezentowały wyrównanego poziomu, to później następowała adaptacja do toru. Z samochodem już w zasadzie od drugiego w tym sezonie wyścigu zaczęłam się dogadywać. Był to Brands Hatch, gdzie skończyliśmy wyścig na szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej, a na pierwszym w klasie PRO-AM. Niestety, następnego dnia zostaliśmy zdyskwalifikowanie z powodu za szybkiego pit stopu mojego zmiennika (trwał za krótko o 0,2 sekundy).
Na ten moment pewne jest to, że samochód będzie to GT4 i jest również pewne, jaki będzie to zespół. Do końca jednak nie jest wiadomo, w jakiej serii będę startować, ponieważ na rynek wyścigowy wchodzą mistrzostwa Niemiec w serii GT4 organizowane przez ADAC i tutaj zobaczymy, jak zespół zadecyduje o kierunku, w którym pójdziemy. Dla mnie jest ważne, żeby zostać z tym samym samochodem.
Ostatnio pojawiła się jeszcze ewentualna szansa startów w USA. Jest to coś niewiarygodnego dla mnie, ale z tym myślę, że trzeba z miesiąc poczekać, żeby cokolwiek było ubrane w ramy. Jedno jest pewne – też będzie to GT4. Na 100% zostaję w przy tym samochodzie
Photo credit: Julia Paradowska/ThePitCrewOnline
JP: Porozmawiajmy o weekendzie. W sobotę odbył się pierwszy wyścig, w którym na wasz samochód zostały nałożone kary. Z czego one wynikały?
GR: Tutaj karami podzieliliśmy się z Cedricem (partner zespołowy Gosi) po równo – jedną przywiozłam ja, a drugą on. Moja kara była za to, że podczas żółtej flagi pojechałam szybszy czas swojego sektora. Wynikało to z tego, że na poprzednim okrążeniu jechałam za innymi samochodami. Dopiero jak zrobiła się przestrzeń miedzy nami i miałam wolne pole przed sobą, mimowolnie zaczęłam jeździć szybciej. Nie był to mój rekord osobisty sektora w porównaniu do czasów osiągniętych w piątkowych treningach czy następnych czasów sektorów, ale niefortunnie złożyło się, że było to moje pierwsze szybkie kółko i niefart chciał, że było one szybsze od poprzedniego i stąd ta kara. Okazało się to zaskoczeniem dla wszystkich, ponieważ nie byłam jedynym samochodem, ale bodajże jeszcze 10 samochodów otrzymało tą samą karę.
A kara Cedrica nałożona została za przekroczenie dozwolonej prędkości w alei serwisowej. Do końca nie jesteśmy pewni z czego to wynikało – jak ja zjeżdżałam i oddawałam samochód, to miałam włączony pit limiter. Prawdopodobnie w momencie zmiany kierowców zaszły jakieś nieprawidłowości. Może ja albo Cedric zahaczyliśmy kolanem, stopą, fotelem czy czymkolwiek czym można pit limiter wyłączyć. Nigdy wcześniej nam to się nie zdarzyło, także Cedric nie sprawdził, czy pit limiter był włączony. W momencie gdy przyśpieszył w alei serwisowej, nie miał oporowania i pojechał więcej niż 50 km/h. Jeżeli są to kwalifikacje lub treningi, to za takie wykroczenie otrzymuje się punkty karne w zależności od wykroczenia – jeden lub dwa. W momencie wyścigów nie są przyznawane punkty karne, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że był to ostatni weekend wyścigowy w serii, więc żaden punkt na nic by się zdał, dlatego Cedric dostał karę przejazdu przez aleję serwisową.
JP: Wróćmy do wydarzeń z dzisiaj – niestety wasz samochód wziął udział w wypadku i nie ukończyliście wyścigu.
GR: Kontakt był z nie naszej winy i to nie jednokrotnie. Cedric dostał dwa uderzenia zaraz po starcie i też po zjeździe samochodu bezpieczeństwa ktoś wjechał w jego lewy tył, przez co go obróciło i nie był w stanie kontynuować jazdy. Już po pierwszych dwóch kontaktach pojawiły się problemy z temperaturą, ponieważ została uszkodzona prawa chłodnica i przez to cały czas temperatura oleju oraz wody musiała być kontrolowana. Przez poślizg delikatnie zaczęła wariować kontrola trakcji, którą i tak wyłączamy, ale mimo tego cały czas pojawiał się błąd. Także całkowicie poszła geometria i zbieżność w samochodzie. Finalnie nie przejechałam dzisiaj ani jednego okrążenia. To było strasznie przykre, ponieważ byłam przygotowana do zmiany – miałam w ręku mój fotelik oraz założony kask, bo za 2 minuty miało być otwarte pit window, ale okazało się, że nic z tego i dzisiaj nie pojadę.
Photo credit: Julia Paradowska/ThePitCrewOnline
JP: Ale jest duży pozytyw dla zespołu podczas tego weekendu.
GR: Ogromnym pozytywem tego dnia jest fakt, iż drugi samochód z naszego zespołu z numerem 5 (w składzie: Milan Dontje i Nicolaj Møller-Madsen) wygrał tytuł mistrzowski. To był też ogromny splot zdarzeń, ponieważ konkurujący z naszym samochodem BMW zostało zamieszane w incydent podczas pierwszego okrążenia zaraz po starcie. BMW nie zdołało uniknąć kolizji i uderzyło stojącego tyłem do kierunku Mercedesa, a z kolei Ginetta z numerem 55 spłonęła w wyniku uszkodzenia, które było spowodowane było kontaktem podczas tego samego incydentu.
JP: Masz dużo wspomnień jeżeli chodzi o Nürburgring – dużo tutaj osiągnęłaś. Czy jest to jeden z twoich ulubionych torów?
GR: Zdecydowanie tak. W zasadzie pierwszy raz byłam tutaj około 7 lat temu na polskim evencie – była to premiera nowego Mercedesa A45. Było to wydarzenie dla polskich klientów Mercedesa, więc dostałam zaproszenie i to była moja pierwsza styczność z torem.
Następnym razem pojawiłam się tutaj w pucharze Audi Sport TT Cup, gdzie udało mi się zdobyć na trzecie miejsce. To przysłowiowa wisienka na torcie oraz straszna radość, ponieważ była ona poparta zakładem. Był to przedostatni wyścig sezonu i zakład polegał na tym – jeżeli wbiję się na podium podczas tego wyścigu, to wtedy nasz opiekun Audi Sport TT Cup zadeklarował, że przywiezie mi samochód na Warsaw Motor Show. Byłam na najniższym stopniu podium, więc nic mu nie zostało i musiał przywieźć auto do Warszawy.
W tym roku też już byłam na tym torze, lecz jeździłam w innej konfiguracji (sprint). Z Oscarem Tunjo udało nam się wywalczyć w pierwszym wyścigu drugie miejsce, a w drugim wyścigu pierwsze miejsce. Wspomnienia z toru są bardzo dobre – w zasadzie oprócz tego weekendu, który jest najgorszy, ale z powodu spotu niefortunnych zdarzeń . Dwie kary, ja miałam jeszcze delikatny kontakt po starcie, ale było to delikatne przepchnięcie i jeszcze fakt, że dzisiaj nie wzięłam udziału w wyścigu. Równie byłam rozczarowana na Spa, gdzie podczas kwalifikacji mój kolega zespołowy kompletnie rozbił auto, ale nie byłam tak rozgoryczona, bo w perspektywie miałam wyścigi na Hungaroringu i Nürburgringu, więc przede mną była jeszcze prawie połowa sezonu.
